ՊՈՉԱՏ ԱՂՎԵՍԸ
28 Янв 2015 Оставить комментарий
в Հեքիաթներ, Հովհաննես Թումանյան
Լինում է, չի լինում՝ մի պառավ․ էս պառավն իր էծը կթում է, կաթը վեր դնում, գնում է ցախ ու փետ բերի, որ կրակ անի, կաթն եփի։
Մի աղվես գայլիս է, գլուխը կոխում կաթնի ամանը, ուտում։
Պառավը վրա Է հասնում, ցաքատով տալիս է, աղվեսի պոչը կտրում։
ԿԻԿՈՍԻ ՄԱՀԸ
23 Янв 2015 Оставить комментарий
в Հեքիաթներ, Հովհաննես Թումանյան
Մի աղքատ մարդ ու կնիկ են լինում, ունենում են երեք աղջիկ։
Մի օր հերը աշխատելիս է լինում, ծարավում է, մեծ աղջկանը ջուրն է ղրկում։ Էս աղջիկը կուժն առնում է գնում աղբյուրը։ Աղբրի գլխին մի բարձր ծառ է լինում։ Էս ծառը որ տեսնում է՝ իրեն-իրեն միտք է անում․
— Հիմի որ ես մարդի գնամ ու մի որդի ունենամ, անունն էլ դնենք Կիկոս։ Կիկոսը գա էս ծառին բարձրանա ու վեր ընկնի, քարովը դիպչի մեռնի․․․
ԱՆՀԱՂԹ ԱՔԼՈՐԸ
20 Янв 2015 Оставить комментарий
в Հեքիաթներ, Հովհաննես Թումանյան
Լինում է, չի լինում՝ մի աքլոր է լինում։ Էս աքլորը քուջուջ անելիս՝ մի ոսկի է գտնում։ Կտուրն է բարձրանում, ձեն տալի․
— Ծուղրուղո՜ւ, փող եմ գտ՜լ․․․
Թագավորը լսում է, իր նազիր-վեզիրին հրամայում է՝ գնան, խլեն, բերեն։
Նազիր-վեզիրը գնում են, խլում, բերում։
Հովհաննես Թումանյան «Չարի վերջը»
17 Янв 2015 Оставить комментарий
в Հեքիաթներ, Հովհաննես Թումանյան
Լինում էմի սար,
Էնսարում՝մի ծառ,
Էնծառում՝փչակ,
Փչակում՝մի բույն,
Բնում՝երեք ձագ,
Ու վրենկկուն:
-Կու՜կու՜,կու՜կու՜, ի՛մկուկուներ,
Ե՞րբ պիտի դուք առնեք թևեր,
Թռչե՜ք, գնա՜ք,
Ուրախանա՛ք…
Երգում էր մարիկ կկուն,
Մին էլ, ըհը՜, աղվեսն եկավ.
-Էս սարն ի՛մն է,
Էս ծառն ի՛մն է,
Ծառում փչակ կա,
Փչակում` մի բույն,
Էս ո՞վ է եկել
ՍՈՒՏԼԻԿ ՈՐՍԿԱՆԸ
15 Янв 2015 Оставить комментарий
в Հեքիաթներ, Հովհաննես Թումանյան
Հորս կնունքով, մորս ծնունդով, վեր կացանք մի օր հինգ ու վեց հոգով, թրով-թվանքով որսի գնացինք։ Հադին էր, Հյուդին էր, Չատին էր, Մատին էր, հերս էր, ես էի․ գնացինք որսի․․․
Սարեր, ձորեր դուզ գնացինք, որտեղ որս կար՝ սուսուփուս գնացինք, որտեղ ահ էր՝ կուզեկուզ գնացինք․․․
ԾԻՏԸ
03 Дек 2014 Оставить комментарий
в Հեքիաթներ, Հովհաննես Թումանյան
Մի անգամ էս ծտի ոտը փուշ է մտնում։ Դես է թռչում, դեն է թռչում, տեսնում է՝ մի պառավ փետի է ման գալի, թոնիր վառի, հաց թխի։ Ասում է․